Artık gerçekten karıştırıyorum bu ay hesabını.
Nereye kadar aylık devam edeceğim diye soruyorum kendime.
Sanırım 36'dan sonra bırakacağım :P
Soranlara 2 yaşında ya da 2,5'a az kaldı diyorum.
Detaya girmek beni de karşı tarafı da gereksiz yoruyor :P
Neyse, efendim, Bambinomuz 29 aylık oldu.
Bir ay sonra 2,5 yaşında bir delikanlı olacak.
Son ay içinde gözlemlediğim en önemli şey, Bambinonun mantık ilişkileri kurma konusunda kaydettiği gelişmeler.
Neden-sonuç ilişkilerini kurabiliyor.
Önce-sonra ilişkilerini doğru anlatabiliyor.
Ama en önemlisi problem çözmeye başladı. Çok güzel fikirler çıkıyor Bambinodan.
Neyi, nasıl yapmalı, o olmazsa ne olur gibi soruları kendi kendine sorup cevaplayabiliyor.
- Anne sen işe dolmuşla git. Dolmuşu kaçırırsan otobüsle gidersin.
- Baba, beyaz arabaya binip değişik parka gidelim.
- Beyaz arabamız yok bugün oğlum.
- O zaman siyah arabaya binip değişik parka gidelim. (Teyzenin arabasını alıyoruz bazen, ondan bahsediyor)
- Anne, önce bir kitap oku. Sonra bir oyun oynayalım. Sonra anneye güle güle diyelim. (Sabahları ayrılış rutinimiz).
- Ben banyo yapmak istemiyorum. Gözüme su kaçıyor. (Evet, hala banyo yapmamak konusunda ısrarcı)
- Tık tık.
- Kim o.
- Ben geldim.
- Hoşgeldin.
-Ben parktan geldim. Yağmur yağmış. Park ıslaktı.
Sabahları uyandıktan sonra eğer biz uyuyorsak bazen kendi kendine vakit geçiriyor yanımızda. Kendi kendine konuşuyor, şarkılar söylüyor, dolaşıp geri geliyor. Bir yarım saat böyle geçiyor. sonra başlıyor "Anne kaaaaalk" demeye :)
Yemek yemeyi seviyor. Yeni tatlar deniyor. Ama sevmezse bırakıyor hemen :)
Bambino son bir haftadır inatlaşma, söylenenin aksini söyleme ve uygulama konularında pratik yapıyor. Ben kendi haline bırakıyorum. İnatlaşmak durumu daha da kötüleştiriyor çünkü. Altını değiştirmeyi hiç istemiyor mesela. Ara ara soruyorum ama istemezse hiç zorlamıyorum. Kojo biraz sabırsız bu konuda. Ama Bambino kendi istemediği sürece birşey yapamıyoruz sonuçta.
Haftasonu büyük anneanneyi ziyarete gittik. Sabah gidip akşam dönecektik ama bizimki kalabalığı görünce bırakmak istemedi kimseyi. En çok da küçük teyzemin kızını :) Mecburen kaldık.
Bambino normalde yeşillik yemez salatalarda. Sevmiyor. Sadece domatesini, salatalığını ve havucunu yiyor varsa. yoksa dokunmuyor. Büyük teyzesi sofraya ekşimen otu koymuş. Bambinoya tadınabakması için verdim bir tane. Öyle sevdi ki, masadaki bütün ekşimenleri yedi :) Demek ki ekşi tatlar arıyormuş yavrum. Bundan sonra ekşimen bulundurmak gerekiyor devamlı evde :)
23 Şubat 2013 günü: Bambino ilk kez bize şarkı söyledi. Şimdiye kadar hiç söylememişti. Sabah uyandık, yatakyayız. Başladı "Dabidu tiki tiki tik yuk" demeye. Sonra da "Anne, baba ben size şarkı söyledim" dedi. Kendi yazdığı birkaç şarkıyı seslendirdi o sabah :)) Biz kojoyla mest olduk tabi :)
- Anne ben o kadar doydum ki, şiştim.
5 saniye sonra
-Anne, patates veeeeeer
:)
-Ben pipetleri çok seviyom. Bütün pipetler benim olsun. (Bardağında 3 tane pipet var, daha da istiyor)
Nereye kadar aylık devam edeceğim diye soruyorum kendime.
Sanırım 36'dan sonra bırakacağım :P
Soranlara 2 yaşında ya da 2,5'a az kaldı diyorum.
Detaya girmek beni de karşı tarafı da gereksiz yoruyor :P
Neyse, efendim, Bambinomuz 29 aylık oldu.
Bir ay sonra 2,5 yaşında bir delikanlı olacak.
Son ay içinde gözlemlediğim en önemli şey, Bambinonun mantık ilişkileri kurma konusunda kaydettiği gelişmeler.
Neden-sonuç ilişkilerini kurabiliyor.
Önce-sonra ilişkilerini doğru anlatabiliyor.
Ama en önemlisi problem çözmeye başladı. Çok güzel fikirler çıkıyor Bambinodan.
Neyi, nasıl yapmalı, o olmazsa ne olur gibi soruları kendi kendine sorup cevaplayabiliyor.
- Anne sen işe dolmuşla git. Dolmuşu kaçırırsan otobüsle gidersin.
- Baba, beyaz arabaya binip değişik parka gidelim.
- Beyaz arabamız yok bugün oğlum.
- O zaman siyah arabaya binip değişik parka gidelim. (Teyzenin arabasını alıyoruz bazen, ondan bahsediyor)
- Anne, önce bir kitap oku. Sonra bir oyun oynayalım. Sonra anneye güle güle diyelim. (Sabahları ayrılış rutinimiz).
- Ben banyo yapmak istemiyorum. Gözüme su kaçıyor. (Evet, hala banyo yapmamak konusunda ısrarcı)
- Tık tık.
- Kim o.
- Ben geldim.
- Hoşgeldin.
-Ben parktan geldim. Yağmur yağmış. Park ıslaktı.
Sabahları uyandıktan sonra eğer biz uyuyorsak bazen kendi kendine vakit geçiriyor yanımızda. Kendi kendine konuşuyor, şarkılar söylüyor, dolaşıp geri geliyor. Bir yarım saat böyle geçiyor. sonra başlıyor "Anne kaaaaalk" demeye :)
Yemek yemeyi seviyor. Yeni tatlar deniyor. Ama sevmezse bırakıyor hemen :)
Bambino son bir haftadır inatlaşma, söylenenin aksini söyleme ve uygulama konularında pratik yapıyor. Ben kendi haline bırakıyorum. İnatlaşmak durumu daha da kötüleştiriyor çünkü. Altını değiştirmeyi hiç istemiyor mesela. Ara ara soruyorum ama istemezse hiç zorlamıyorum. Kojo biraz sabırsız bu konuda. Ama Bambino kendi istemediği sürece birşey yapamıyoruz sonuçta.
Haftasonu büyük anneanneyi ziyarete gittik. Sabah gidip akşam dönecektik ama bizimki kalabalığı görünce bırakmak istemedi kimseyi. En çok da küçük teyzemin kızını :) Mecburen kaldık.
Bambino normalde yeşillik yemez salatalarda. Sevmiyor. Sadece domatesini, salatalığını ve havucunu yiyor varsa. yoksa dokunmuyor. Büyük teyzesi sofraya ekşimen otu koymuş. Bambinoya tadınabakması için verdim bir tane. Öyle sevdi ki, masadaki bütün ekşimenleri yedi :) Demek ki ekşi tatlar arıyormuş yavrum. Bundan sonra ekşimen bulundurmak gerekiyor devamlı evde :)
23 Şubat 2013 günü: Bambino ilk kez bize şarkı söyledi. Şimdiye kadar hiç söylememişti. Sabah uyandık, yatakyayız. Başladı "Dabidu tiki tiki tik yuk" demeye. Sonra da "Anne, baba ben size şarkı söyledim" dedi. Kendi yazdığı birkaç şarkıyı seslendirdi o sabah :)) Biz kojoyla mest olduk tabi :)
- Anne ben o kadar doydum ki, şiştim.
5 saniye sonra
-Anne, patates veeeeeer
:)
-Ben pipetleri çok seviyom. Bütün pipetler benim olsun. (Bardağında 3 tane pipet var, daha da istiyor)
